Lekarz specjalista psychiatra, psychoterapeuta poznawczo-behawioralny.
Od 2003 roku zajmuje się diagnozą, leczeniem oraz profilaktyką zaburzeń psychicznych.
Doświadczenie zawodowe zdobywała w Klinice Psychiatrii SPSK 1 w Lublinie, oddziałach psychiatrycznych stacjonarnych w Lublinie, Parczewie i Chełmie oraz poradniach zdrowia psychicznego w Lublinie, Nałęczowie, Chełmie.
Absolwentka 4-letniej Szkoły Psychoterapii Poznawczo-Behawioralnej Centrum CBT-EDU w Warszawie. (ośrodek rekomendowany przez Polskie Towarzystwo Terapii Poznawczo-Behawioralnej).
Matka w depresji potrzebuje wsparcia — rola rodziny
Kiedy kobiety oczekują na dziecko, często planują, że naturalnie i z łatwością podejmą rolę opiekunki dziecka, a nawet połączą ją z pełnieniem dotychczasowych ról w związku i w domu. Kontakt z noworodkiem ma wynagrodzić zmęczenie i utraty związane ze zmianami zachodzącymi w życiu młodej matki. Tymczasem często początkowy okres macierzyństwa to czas piękny i radosny, ale także trudny.
Młode matki oraz ich rodziny powinny uświadomić sobie, że kobiety potrzebują wsparcia, jeśli mają tak dużo dać dziecku. Stres związany z odpowiedzialnością za życie i zdrowie dziecka, brak snu, wątpliwości dotyczące zachowania noworodka powodują, że poczucie lęku oraz przytłoczenia w okresie wczesnego macierzyństwa są powszechne.
Niektóre młode mamy mogą być tak zaabsorbowane dzieckiem i rozstrzyganiem wątpliwości dotyczących opieki nad noworodkiem, że nie zdają sobie sprawy, jak bardzo zmieniło się ich własne samopoczucie. Dostrzeżenie zmian w funkcjonowaniu w przez bliską osobę jest niezwykle ważnym czynnikiem sprzyjającym wczesnemu wykryciu depresji i podjęciu leczenia. Depresja jest chorobą, która polega na utracie zdolności opiekowania się sobą samą przez młodą mamę.
Często to właśnie członek rodziny lub przyjaciele zauważają, że funkcjonowanie kobiety niekorzystnie się zmienia, „że nie radzi sobie z emocjami lub obowiązkami”. Czasem kobiety mogą rozpoznawać swój stan psychiczny, ale z obawy lub niewiedzy, nie potrafią o tym rozmawiać. Doświadczają poczucia winy lub wstydu w związku z myślami dotyczącymi braku radości w kontakcie z dzieckiem, czy uczucia przytłoczenia obowiązkami.
Okazana troska ze strony ojca dziecka, innego członka rodziny lub przyjaciółki może mieć ogromne znaczenie dla osoby doświadczającej lęku lub depresji już w ciąży lub po urodzeniu dziecka. Zaproponowana pomoc jest pierwszym krokiem do zdrowia kobiety.
Jeśli martwisz się o młodą mamę, powiedz jej o tym i zaoferuj swoje wsparcie: zachęcaj, by powiedziała, jak się czuje oraz zaproponuj pomoc w codziennych czynnościach.
Fakt, że kobieta w ciąży lub po porodzie wie o tym, że nie jest sama, że ktoś jest gotowy wysłuchać i odciążyć w codziennych obowiązkach, może stanowić dla niej ogromne wsparcie. Bądź dostępny, aby porozmawiać, nawet jeśli możesz zaoferować tylko rozmowę telefoniczną. Staraj się przede wszystkim słuchać, nie udzielaj porad i nie wyciągaj pochopnych wniosków.
Spróbuj przezwyciężyć postawę udzielania porad „jak być dobrym rodzicem”.
Zaoferuj pomoc w gotowaniu, pracach domowych lub opiece nad dzieckiem (lub starszymi dziećmi). Nie zniechęcaj się i ponawiaj ofertę, nawet jeśli młoda mama odmawia. Staraj się utrzymać pozytywną, otwartą komunikację. Spróbuj dowiedzieć się, co możesz zrobić dla niej konkretnego, aby pomóc. Jednym z objawów depresji są nierealistyczne oczekiwania w stosunku do siebie jako rodzica i założenie, że wszystko, co jest związane z noworodkiem, matka powinna zrobić samodzielnie.
Niektórym kobietom może być trudno przyznać się, że odczuwają złość do dziecka, które np. długo płacze czy nie może zasnąć. Uważają uczucie złości za przeżycie złe i niepokojące, doświadczają poczucia winy, uznają się za złe matki. Możliwość opowiedzenia o sprzecznych uczuciach wobec dziecka sprzyja profilaktyce depresji. Podzielenie się takimi uczuciami z drugą osobą, w akceptującej, rozumiejącej i pozbawionej osądów atmosferze może ułatwić młodej mamie stworzenie bardziej realistycznej wizji siebie jako matki. Należy akceptować i otwarcie mówić o tym, że złość na niemowlę, które mocno obciąża rodzica spędzającego z nim większość czasu, na przykład wskutek intensywnego płaczu, trudności z zaśnięciem czy kolek – jest uczuciem całkowicie naturalnym.
Jeśli obniżony nastrój i drażliwość utrzymują się, zachęć młodą mamę, aby skorzystała z profesjonalnego wsparcia i pomocy specjalistów. Powiedz, jakie zmiany w nastroju, emocjach, zachowaniu u niej zauważyłeś i podkreśl, że bardzo się o nią martwisz. Kolejnym krokiem może być udzielenie pomocy w znalezieniu odpowiedniego specjalisty i umówieniu się na pierwszą wizytę.
